Hij vraagt of alles echt voor hem is en of hij het mag houden.

(Door een pleegmoeder)

Vrijdag 13 september: vandaag wordt er bij ons een pleegkind bijgeplaatst. We weten dat het een spannende uithuisplaatsing gaat worden, zijn ouders kunnen de opvoeding niet aan. Maar het verdriet, de onmacht en boosheid over de uithuisplaatsing van hun kind is enorm. Ouders kunnen nog niet geloven dat het gaat gebeuren tot het zover is. Ze hebben zich er dan ook niet op voorbereid.

Hun zoon wordt door de gezinsvoogd van Bureau Jeugdzorg opgehaald en wordt naar ons gebracht. Hij heeft niets bij zich als hij zijn huis verlaat, behalve de kleding die hij aan heeft. Dan komt hij aangelopen op onze oprit, met een vrolijk gekleurde koffer maar met zijn hoofd gebogen.

Als we afscheid hebben genomen van zijn gezinsvoogd gaan we de koffer uitpakken. Hij vraagt of alles echt voor hem is en of hij het mag houden. Ja, en ook de koffer is nu van jou, die zetten we in je kast. We bekijken de spullen en leggen het een beetje op de juiste plek; de pyjama op bed en de knuffel erbij. En de kleding in de kast. Het speelgoed in de koffer geeft hem afleiding en het meest blij is hij met de LEGO en de DVD die erin zit.

Hij past goed op zijn spullen en voor het naar bed gaan legt hij alles weer netjes op zijn kamer. De koffer lost zijn verdriet niet op, maar ik was wel erg blij dat hij iets bij zich had waar hij een beetje houvast aan heeft.

Praktijkvoorbeeld Romy

Romy is 6 jaar en woont inmiddels voor langere tijd in een pleeggezin.

Romy is een vrolijk, druk meisje. Ze is intelligent, maar heeft wel veel kwetsbaarheden. Ze maakt, op het eerste gezicht, makkelijk contact. Romy heeft veel duidelijkheid nodig. Ze houdt alles in de gaten en vindt het daardoor lastig om lekker te gaan spelen. Romy is een onzeker meisje; als ze aan het spelen is, valt het op dat ze andere kinderen nadoet en zich erg aan hen aanpast.

De ouders van Romy hebben grote problemen, onder meer schulden, drugsgebruik en psychische problematiek. Omdat er ernstige zorgen waren over de veiligheid van Romy, is ze acuut uit huis geplaatst waardoor er geen mogelijkheid was om eigen spulletjes mee te nemen. In het eerste crisispleeggezin heeft Romy een Ekiko-koffer gekregen. In dit koffertje zat een prentenboek waar ze graag in keek voor ze ging slapen. Ze werd rustig van de prachtige kleuren die in het boek gebruikt werden en blij van de vrolijke gezichten.

Romy heeft inmiddels al in twee crisispleeggezinnen gewoond en het is nu duidelijk dat ze niet meer terug naar huis kan. Romy woont sinds kort in een pleeggezin waar ze kan opgroeien en kan wonen zolang het nodig is. De Ekiko-koffer is telkens met Romy mee verhuisd en is door elk pleeggezin aangevuld met een herinnering aan haar verblijf in het gezin.

Het huidige pleeggezin biedt Romy een rustige en voorspelbare omgeving. Haar pleegouders bevestigen haar veelvuldig, zodat Romy’s zelfvertrouwen en zelfbeeld kan groeien.

De Ekiko-koffer hoort inmiddels bij Romy: het zijn haar spullen en haar herinneringen.